…
Τον ξέβγαλε ως το πεζούλι, καθώς όλες τις βραδιές. Εκεί σταμάτησε, του άπλωσε το χέρι.
– Αντίο, του είπε
Τότε, με μιας, νιώθοντας την ψυχή του ελαφρωμένη στο ύπαιθρο, εκείνος ξέσπασε.
– Δανάη! Φεύγω! ξεφώνισε τρέμοντας, με ένα λυγμό.
Του χαμογελούσε.
– Αντίο, ξανάπε ήρεμη.
Αλλόκοτη ύπαρξη. Τώρα το βλέπει. Ποτέ δεν την είχε αποχτήσει τέλεια, ποτέ! Κάτι μέσα της όλο του ξέφευγε, κάτι ανυπόταχτο ή και φιλάργυρα κρυμμένο. Η προσφορά της είτανε παραχώρηση.
…
Άγγελος Τερζάκης ( 1907 – 3 Αυγούστου 1979)
August 3, 2009 at 12:56 pm |
o eeesssperrrooooooooooooooooooooooooooooooooooooosssss
iiiaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!
August 3, 2009 at 1:03 pm |
espeeeeeerossssssssssssssssss esperosssssssssss