R.I.P Lemmy (1945-2015)…

1891015_494333814009362_2074912026_n.jpg

4 κεφαλαία γράμματα στη σειρά , 1 ερωτηματικό και 3 φωτογραφίες για τα μέλη του 5κ

ΚΑΛΑ ;

deep sea baby

ζωάρα #1

[ξυπνάει το πρωί και δεν είναι απρίλης]

χρώμα

πολύχρωμη εικόνα έχει πόδια,άνθρωπος ρουφάει και περπατάει,άχρωμη εικόνα έχει ψαλίδι,άνθρωπος ρουφάει και εμποδίζει,επιτίθεται,κόβει και αδειάζει όλο το χρώμα κάτω.Μέχρι στιγμής κοιτάς,τώρα βουτάς,κολυμπάς,πίνεις,περπατάς και καταπίνεις,μέρος του φυλάς,στο ψαλίδι το φτύνεις,σκουριάζει,σπάει,διαλύεται το πατάς ενώ το πετάς και το θάβεις.Άχρωμη εικόνα ξεμένει,τη διπλώνεις ,βγάζεις σπίθα την καις,γίνεται στάχτη,την σκορπίζεις,συνεχίζεις-περπατάς

Απίστευτο!!!

ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

R.I.P Scott Colombus,drummer of ManoWar (November 10, 1956 — April 4, 2011)

you add me *

χωρίζουμε τα γεγονότα σε χρώματα,μοιράζουμε τα χρώματα σε ανθρώπους,κλειδώνουμε τους ανθρώπους σε προφίλ, ανοίγουμε κλείνουμε τα φώτα και ζούμε

Αυτοσχεδιασμός με βάση τηλεφωνική συνομιλία

Jason Moran made exhilarating jazz by improvising on samples of someone talking on the phone in Turkish, of someone else reading a stock report in Chinese and of his older relatives reminiscing. On his 2006 album, Artist in Residence, he used edited samples of visual artist Adrian Piper talking as the basis for several songs. “Every person who speaks with their throat is singing a melody in their intonations,” Moran explains, “and their speech patterns create a rhythm. It’s easier to hear it in a foreign language because you’re not distracted by the content. When you’re in a Chinese restaurant and you hear them shout content back to the kitchen, you hear the music. As a traveling musician, you hear languages you don’t understand all the time.

H καλύτερη οικονομοτεχνική ανάλυση που έγινε ποτέ για την Ελλάδα Δημήτρης καζάκης ΔΕΙΤΕ ΤΟ!!

No Comment!

Ελάτε χουντικοί, ελάτε χρυσαυγίτες. (Καρατζαφέρης)

brave drums festival 25,26,27 φεβρουαρίου 2011

η αφίσα λιώνει απ΄τη βροχή χωρίς να προλάβει το παπάκι να την τυλίξει στο μπρατσέτο του.Κοιτάζει γύρω,τα αυτοκίνητα ζευγαρώνουν στις διπλές γραμμές,οι σκύλοι σαλιώνουν τα μάτια ενστόλων,οι γάτες κάνουν βαρκάδα ασφαλείας,οι άνθρωποι ζυγίζουν το ύψος τους κάτω από ομπρέλες,βρακάκια απέναντι από βιτρίνες,σημειώσεις,εφημερίδες και τέλος-αν όχι αρχή-οθόνες, ενώ αγκαλιάζουν την πρόταση για το πολύχρωμα δερμάτινο τριήρεμο που ξεκινά γενναία την παρασκευή:

3ήμερο Φεστιβάλ Μουσικής: Brave Drums Fest @Ρουφ(Κωνσταντινουπόλεως 10 & Ανδρονίκου 18,ΓΚΑΖΙ)
Παρασκευή 25, Σάββατο 26 & Κυριακή 27/02/2011

[22:00] [Free]

Ένα τριήμερο ηχητικής πανσπερμίας, από pop μέχρι outer limits ηχητικές δράσεις.

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου: Urbanoise, Κτίρια τη Νύχτα, Flight36b, big fat lips, desert squirt, Wham Jah

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου: Trashy Cord, G Daddie aka 3xGone, MrCantfind, a thousand beautiful women , Violet Louise

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου: Plink, Γεώργιος Καραμανωλάκης, Betty Loop Loop, The Hydra, Sister Overdrive

Περισσότερα για τα συγκροτήματα:

Cecil Taylor!!! movie.

άδεια η κόλαση χωρίς εσμένα

Κρύο πριν τον καφέ,ζέστη στη ζέστη, ίσως το καλοκαίρι που ζουζουνοζυγώνει  η κοιλιά πέσει μαζί με τη δουλειά.Ο αγώνας φέρνει το κάτι άλλο παρέα με το ναι είμαι και η σύγκριση του εγώ με το εγώ καβαλάει παράσιτο,δημιουργώντας στην ευθεία μία σειρά,η οποία θα κλείσει σαν πρόταση με τελεία.Η ΕΝΑΡΞΗ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΕΙ ΜΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ  ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ,ενώ απογορεύεται η ζωή στο κομίζω γλαύκας εις αθήνας.Το νέογ αα χου χου  χρώμα παρέχει ένα χνουδωτό τρόπο χαλάρωσης δηλαδή κουλουράκι στύσης,επομένως ό,τι επιφανειακά με κατουράει γίνεται πρώτο πληθυντικό και μας χέζει.Καλώς ορίστε.

Δυο γυναίκες περιμένουν τον Ζαγοράκη και τον Ρουβά

Από την Καθημερινή

Mια συζήτηση με τον Σταύρο Τσιώλη δύσκολα μπορεί να μετατραπεί σε συνέντευξη. Είναι όμως η πιο ευχάριστα ανοργάνωτη συνομιλία, με τον Τσιώλη να αφηγείται ιστορίες από ανθρώπους που βρίσκονται ή πέρασαν από τη ζωή του, συναδέλφους από τον κινηματογράφο, χαρακτήρες που συνάντησε τυχαία και του άφησαν μια φράση που χρησίμευσε αργότερα σε ένα σενάριο. Ή τώρα πια σε ένα θεατρικό έργο. Επειτα από πενήντα χρόνια στον κινηματογράφο και αφού υπηρέτησε με την ίδια συνέπεια και τον ίδιο σεβασμό στους κώδικες και τον παλιό εμπορικό και τον νέο ελληνικό κινηματογράφο, ο Σταύρος Τσιώλης έχει στραφεί στο θέατρο. Ως συγγραφέας, αφού όπως λέει, δεν τολμά ακόμη να σκηνοθετήσει σε έναν τόσο διαφορετικό χώρο. Το «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ» είναι η πρώτη του ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούν οι γυναίκες, δυο γυναίκες που περιμένουν σ’ ένα σταθμό τρένου περιμένοντας το αποτέλεσμα ενός αγώνα, αλλά και ένα ραντεβού με τον Σάκη Ρουβά. «Τι να πούμε τώρα Παναγιώτη;», είναι η μόνιμη ανησυχία του Τσιώλη. Ομως οι αφηγήσεις του έχουν να πουν πολλά.

bass clarinet