4 κεφαλαία γράμματα στη σειρά , 1 ερωτηματικό και 3 φωτογραφίες για τα μέλη του 5κ

ΚΑΛΑ ;

ζωάρα #1

[ξυπνάει το πρωί και δεν είναι απρίλης]

χρώμα

πολύχρωμη εικόνα έχει πόδια,άνθρωπος ρουφάει και περπατάει,άχρωμη εικόνα έχει ψαλίδι,άνθρωπος ρουφάει και εμποδίζει,επιτίθεται,κόβει και αδειάζει όλο το χρώμα κάτω.Μέχρι στιγμής κοιτάς,τώρα βουτάς,κολυμπάς,πίνεις,περπατάς και καταπίνεις,μέρος του φυλάς,στο ψαλίδι το φτύνεις,σκουριάζει,σπάει,διαλύεται το πατάς ενώ το πετάς και το θάβεις.Άχρωμη εικόνα ξεμένει,τη διπλώνεις ,βγάζεις σπίθα την καις,γίνεται στάχτη,την σκορπίζεις,συνεχίζεις-περπατάς

you add me *

χωρίζουμε τα γεγονότα σε χρώματα,μοιράζουμε τα χρώματα σε ανθρώπους,κλειδώνουμε τους ανθρώπους σε προφίλ, ανοίγουμε κλείνουμε τα φώτα και ζούμε

brave drums festival 25,26,27 φεβρουαρίου 2011

η αφίσα λιώνει απ΄τη βροχή χωρίς να προλάβει το παπάκι να την τυλίξει στο μπρατσέτο του.Κοιτάζει γύρω,τα αυτοκίνητα ζευγαρώνουν στις διπλές γραμμές,οι σκύλοι σαλιώνουν τα μάτια ενστόλων,οι γάτες κάνουν βαρκάδα ασφαλείας,οι άνθρωποι ζυγίζουν το ύψος τους κάτω από ομπρέλες,βρακάκια απέναντι από βιτρίνες,σημειώσεις,εφημερίδες και τέλος-αν όχι αρχή-οθόνες, ενώ αγκαλιάζουν την πρόταση για το πολύχρωμα δερμάτινο τριήρεμο που ξεκινά γενναία την παρασκευή:

3ήμερο Φεστιβάλ Μουσικής: Brave Drums Fest @Ρουφ(Κωνσταντινουπόλεως 10 & Ανδρονίκου 18,ΓΚΑΖΙ)
Παρασκευή 25, Σάββατο 26 & Κυριακή 27/02/2011

[22:00] [Free]

Ένα τριήμερο ηχητικής πανσπερμίας, από pop μέχρι outer limits ηχητικές δράσεις.

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου: Urbanoise, Κτίρια τη Νύχτα, Flight36b, big fat lips, desert squirt, Wham Jah

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου: Trashy Cord, G Daddie aka 3xGone, MrCantfind, a thousand beautiful women , Violet Louise

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου: Plink, Γεώργιος Καραμανωλάκης, Betty Loop Loop, The Hydra, Sister Overdrive

Περισσότερα για τα συγκροτήματα:

άδεια η κόλαση χωρίς εσμένα

Κρύο πριν τον καφέ,ζέστη στη ζέστη, ίσως το καλοκαίρι που ζουζουνοζυγώνει  η κοιλιά πέσει μαζί με τη δουλειά.Ο αγώνας φέρνει το κάτι άλλο παρέα με το ναι είμαι και η σύγκριση του εγώ με το εγώ καβαλάει παράσιτο,δημιουργώντας στην ευθεία μία σειρά,η οποία θα κλείσει σαν πρόταση με τελεία.Η ΕΝΑΡΞΗ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΕΙ ΜΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ  ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ,ενώ απογορεύεται η ζωή στο κομίζω γλαύκας εις αθήνας.Το νέογ αα χου χου  χρώμα παρέχει ένα χνουδωτό τρόπο χαλάρωσης δηλαδή κουλουράκι στύσης,επομένως ό,τι επιφανειακά με κατουράει γίνεται πρώτο πληθυντικό και μας χέζει.Καλώς ορίστε.

παρουσία συν-πλην

Έφτασε δηλαδή ήρθε,σκούπισε  χείλη  από σάλια αγνώστου  και ακολούθησε το ρυθμό,ο οποίος τοίχο τοίχο οδήγησε στην ανάσα.Εκείνη  καλωσόρισε  με μπλούζα εικόνα,μάτια μπιλάκια,άρωμα άρωμα.Δεν χόρεψαν γιατί συζήτηση προέκυψε και αφορούσε την σχέση με την χώρα,τον ασταθή κοινωνικό ερωβηματισμό,τις σωστές  ενδυματολογικές συμπεριφορές,τις σαπουνάκι επιλογές,το φως που μπήκε απ’τα παράθυρα και με παύλες συνέχισε- έσβησε την μουσική-γλάρωσε τα σώματα τριγυρώ-κολύμπησε στις ανακυκλώσεις τους-ακολούθησε αντανάκλαση στα μπουκάλια και συνέχισε την πορεία του ως αόρατο ορατό.Η μία αγκαλιά  άνοιξε,συνάντησε την δεύτερη και έλλειψη τρίτης,ο καναπές φιλοξένησε τις κλειδωμένες παράλληλες πλάτες τους.Τα μάτια έκλεισαν,οι μύτες-στόματα  ακούμπησαν αέρα-μαξιλάρακι,το μάγουλο άγγιξε μάγουλο,το μάγουλο άγγιξε παλάμη,το μάγουλο άγγιξε δάκτυλα μέχρι τα άκρα να χαλαρώσουν-παγώσουν και να  ντυθούν-ζεσταθούν εντός κοινού ονείρου το οποίο περιέγραφε ότι δεν συζητήθηκε λίγο πριν.

δεν είναι όλα υπό του φαίνομαι ή είμαι

http://rathimos.blogspot.com/

διαφήμιση κειμένου δυσφήμιση περιεχομένου-διαφήμιση περιεχομένου δυσφήμιση κειμένου

Άχαρη χρονιά 2011,έρχεται νέα χρονιά και όσοι από εμάς γίνονται 21 κολυμπάνε έξω απ΄τη θάλασσα,καλούν σε στύση τους ώμους τους,σχηματίζουν με ξαπλωμένη νέα παρένθεση-καμπούρα τα χείλια τους,δε διαβάζουν για να μην επηρεάζεται το στυλό τους,χαϊδεύουν εντάσεις,δεν ακούν ήχους αλλά νιώθουν ρυθμούς ενώ συνεχίζουν να χορεύουν δίχως την παρουσία οικείου προφίλ απέναντι ή δίπλα στα δίπλα τους.Στο φρέσκο λοιπόν χώρο γόνο προσθέτουν χρόνο,μα πιο πολύ μίσος για όσους απο εμάς μετράμε το χρόνο σμε χρόνο.

ζώνη

Σταθήκαμε στην πόρτα,η εικόνα που άνοιξε έλεγε πως υπάρχει δυνατότητα να μεταφερθούμε,παρέα με ό,τι μας χαίρεται,σε λευκό τοίχο και να αποτυπωθούμε ως γραμμή σε χρώμα επιλογής βουρτσάκι.Στρέψαμε τα μάτια στο μέτωπο,δηλαδή στο κούφωμα-ταβάνι και φέραμε το πρόσωπο σε παράλληλη λιλί ληλόν ληλό επίπεδο.Παρατηρήσαμε πίσω όλα τα χμμ και το στόμα έγδαρε στέρνο όταν αποφασίσαμε να πέσουμε μπροστά.Κάπως είχε συμβεί.Ο θόρυβος δεν ήταν πια για το αυτί,η προτάση δεν χωριζόταν πλεόν με κόμμα η γεύση έπλεε πέρα απ΄τη γλώσσα η εικόνα που μας υποδέχτηκε έμοιαζε  τόσο γοητευτική όσο μια εικόνα πριν φτάσουμε πριν περπατήσουμε πριν ντυθούμε πριν φάμε πρωινό πριν ξυπνήσουμε πριν κοιμηθούμε πριν αποκοιμηθούμε πριν στρογγυλέψουμε πριν ιδρώσουμε πριν αποτυπωθούμε στις επιφάνειες μας πριν το μόνο που μας ενώνει προέρχεται αποκλειστικά από μένα πριν με γδύσεις πριν γδυθείς  πριν πολλαπλασιάσεις την υγρασία πριν ηλεκτριστώ  πριν με φιλήσεις πριν με αγγίξεις πριν σε φιλήσω πριν αντιδράσεις πριν κοκκινίσω πριν γελάσεις πριν χαμογελάσεις πριν μιλήσουμε πριν συναντηθούμε πριν πάρουμε την ίδια γραμμή πριν βάλω  την τελεία αυτή.

ντοπιονιανιά

Ζήτησε τρία λεπτά για να σκεφτεί, ένα χρειάστηκε για να μιλήσει πλάγια:θέλω να βρω στην ουσία βρίσκω μα θέλω να πω οτι έχω ανάγκη να σου σημειώσω μιας και τα πράγματα μεταξύ μας αύριο δεν θα είναι προϊόν ήχου ούτε σήμερα καφές κάτω από μπαλκονάκι.Αναρωτήθηκα-αλλά δεν παραχώρησα λουλουδοχρόνο στο-αν έχει νιώσει λίγο ότι η άνοιξη πια,δηλαδή πιαα έρχεται πιο συχνά,ενώ η μέρα έχει πάψει να αυτοδιαιρείται από την φύση της,για χάρη μιας ομόηχης στύσης σε όλες τις άκρες του κορμιού.Μου γνέφει σα να έσταξα:μπεδρεύεσια-μπερδεύεσαι,λαλεί:εννοώ ναι βρε συ με το όλο εσύ και το πολύ εγώ από το λίγο ‘μένα έχουμε μία στιγμή μέσα σε στιγμούλες και ψάχνεις στο καπνό τα χρώματα.Δεν παίρνω σειρά,διατηρώ επιφάνεια,συνεχίζει:ξέρεις στις συγκεκριμένες ρυθμίσεις οι υποτίτλοι εμφανίζονται και δεν λένε όοολα τα μοντέλα στην πασαρέλα(ενώ φτάνοντας στην άκρη δαγκώνουν τα κεφάλια των θεατών και παραχωρούν αντί για σημάδι τα ονοματεπώνυμα τους).Εκείνο που αναφέρουν(με φωτεινά λευκά γράμματα δίχως παύλες διαλόγου)ισχυρίζεται πως είσαι η τρόμπα η οποία φουσκώνει και αντί να προκαλέσει το πολυπόθητο μπαμ του αντικειμένου σκάει το πλαστικό σωματάκι της και όλα αυτά μη φανταστείς μόνο με δύο έως τέσσερις ελξωθήσεις.Ζήτησα ένα λεπτό για να μιλήσω,τρία χρειάστηκα για να χαιρετήσω από.

everything is quiet but the song that keeps me sane

τώρα το διαβάζω τώρα το ακούω τώρα μουδιάζω

ο roky erickson στην αθήνα στις 4 δεκέμβρη

προσχέβιο

Γράφουμε για την έλξη,οι μαύρες παράλληλες γραμμές μετατρέπονται σε μία ενώ το διάστημα στην λύση της παραμένει κενό δηλαδή λευκό.Μετά την γκρίζα έπαρση-αντίθεση-ανακάτωμα,ζυγώνουμε το χρονικό και καταλήγουμε στην πρόταση για όποια νυχταμέρα αφού,ύστερα-δεύτερα,τραβήξουμε τη νέα λιλά ή σχεδόν λιλά μισή γραμμή  πέρα απ’την επόμενη τελεία και χαμογελάσουμε ψηφιακά σε φρέσκο ύφος,δηλαδή χρωματισμό.__________________________________¨:-)

υποστολή

Τελευταία μέρα του μήνα σήμερα,πρώτη του χρόνου ερωτευμένος δηλώνεις,ενώ όλα τα δεύτερα πρόσωπα καταλήγουν σ’ενα τρίτο χέρι το οποίο αγγίζει και ξεχνά να μπει στο σώμα.Η λήθη μετατρέπεται σε άρνηση και κείνη,με σειρά άνευ προτεραιότητας,εμφανίζει μετάσταση σε όλα τα άκρα.Τα τελευταία δίνουν πίσω το εξαρτημένο σήμα που κουβαλούν,αυτοοργανώνονται,παρασύρουν οτι έχει απομείνει και  αναλαμβάνουν.Ο εχθρός από αόρατος γίνεται σκιά,από σκιά οστά και με ένα μικρό κλακ διαλύεται αφήνοντας μπροστά  ένα τεράστιο σύννεφο από ρουτινά το οποίο ξεθυμαίνει και χάνεται στα ίδια του τα πνευμόνια.

αυτόματο

Βρέχη ενό απαλά φησάει και το μπαλκώνι-πρόταση είναι ανάγη να καθαρήσει από φύλα και ορθογραφικά λάθι μετά την τελία.Η σφουγγαρίστρα βγαίνει,χέρια σου την κρατούν,μπούκλες σου έλκουν το βλέμμα μου από απέναντι,πολύ απέναντι το πάτωμα αστράφτει.Ένα όροφο πιο κάτω ομπρέλες έχουν πόδια και περπατούν,καπνοί βγαίνουν πίσω τους,σακούλες από ψώνια κρέμονται δίπλα,σάββατο πρωί επιστροφή στο σπίτι ή στο φθινόπωρο.Κλείνω το παράθυρο,τραβάω την κουρτίνα γυρίζω το κεφάλι στην καρέκλα όπου κάθομαι,κάθομαι,σκέφτομαι και οδηγώ τα δάκτυλα στο γλυκερό περιβάλλον.Τα εικονίδια στην επιφάνεια τρεμοπαίζουν,τα πόδια με διώχνουν,τα χέρια με ντύνουν,το ασανσέρ με καλεί,με στέλνει έξω,τα παιδιά στην πιλοτή με χαιρετούν στο πληθυντικό,τους χαμογελώ στο πληθυντικό ενώ βρέχομαι,στην συνέχεια βρέχομαι και φθάνω κάτω απ΄το μπαλκόνι σου,λες και είναι διάφανο κοιτάζω προς τα πάνω να σε δω,σε βλέπω,βλέπω το εσώρουχο σου ή το δέρμα που μοιάζει με εσώρουχο σου.Δυστυχώς δε βρέχομαι πια,ευχτυχώς είμαι βρεγμένος σαν παπάκι άρα νιώθω,μου λείπει το κίτρινο,ιδρώνει η πρόκληση,ξανασβήνουν τα λόγια(σβήσε τα λόγια),νυχτώνει μα δε κλείνει με τελεία

μετά το είμαι μόνος και μυρίζω

ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΛΕΥΚΗ,ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΑΝΤΕ ΔΥΟ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΟΙ ΕΞΥΠΝΑΔΕΣ ΑΧΡΩΜΕΣ
Η κυριακή είναι για σπίτι,το σάββατο για headbanging,οι υπόλοιπες μέρες απλά ξημερώνουν.Κυριακή 5 σεπτεμβρίου 2010 και η ώρα νωρίς ενώ τώρα είναι οποιαδήποτε ώρα αλλά και μέρα.Το βράδυ θα δούμε δηλαδή θα δω ταινία σε περιβάλλον πέντεγουγλκάππα,χωριστά χωρισμένοι ξεκούραστοι ατσίγαρος: 
εδώ

υπερευλογία

pale

Νιώθουμε λίγο ωραία γιατί οι προτάσεις μυρίζουν λουλούδια και τα πόδια μας ταξίδια ενώ το χέρι γλιστρά σε κάμπο δηλαδή δρόμο με εμπειρίες τύπου ζω μέσα σ’αυτό άρα επιβιώνω.Στο υπό ξεκινά η στύση άρα η απόσταση,και το χλωρό καίγεται αβίαστα μαζί με τα λοιπά.Η φωτογραφία μιλά με μία λέξη καθώς κείνη η μικρή εντέλλει τέτοια τέτοια τάρα τάτα κουβέντα έχει το καλοκαιρινό μου χρώμα,τα μου μου μάτια το πλέον πρώτο πρόσωπο:σηκώνω το θυροτηλέφωνο,η οθόνη τηλεβγάζει φωνή περιγράφει με παραστάσεις,βλέπω τι συμβαίνει,σε ακούω,έρχεσαι.Πριν το τυφλό,πριν το νιώθω καλά,ο έρωτας υποτίθεται σε βρίσκει στο σημείο που έχεις τον λαγό πάντα μαζί/εμένα ποιος με φέρει;
δέρμα

όταν τα 30 σε προσπέρασαν

έγινες χριστούλης

<
πριν;

να καταργηθεί η ζωή στην γκρίνια

Η βάρκα φούσκωσε ως το βράχο,απο ‘κει με είδες και κολύμπησες για την υποδοχή.Το μακροβούτι που τόλμησες σε χώρισε σε δύο κορμιά το ένα για σένα,το άλλο για σένα και μένα.Με το μισό ένα και το ένα λοιπόν,γλυκερά,κάτω από ηλιακή ομπρέλα απορροφήθηκαν όλα τα υγρά απ’το δέρμα μας ενώ το αλάτι που έμεινε αφιερώθηκε στη γλώσσα και ύστερα στο βλέμμα το οποίο στηρίζει πρωτόκολα προσώπου ανάμεσα σε μηρούς.Οι κινήσεις περιορίστηκαν όταν πατούσες χάραξαν την άμμο σε κλίμακα αγαπώ την οικογένεια μου και την πάω για μπάνιο.Οι επόμενες στιγμές κρύφτηκαν κάτω από μαγιό ασανσέρ: αστράγαλοι 1ος,γόνατα 2ος,ισορροπία 3ος-φτάσαμε.Ιδέα ως αυτονόητο,νερό ως ίδια κρυψώνα,τα βράχια ως νέα,το ρήμα νεκρό,κίνηση μετά από θαυμαστικό!Κάπου εκεί και πιο πίσω σε αόριστο μα όχι αόρατο περιβάλλον τα ονόματα μπερδεύτηκαν,οι παρεξηγήσεις προσωποποιήθηκαν,τα χαμόγελα στράβωσαν,τα πάθη νερούλιασαν,η στιγμή πνίγηκε,τα ρήματα αναδύθηκαν.Στη νέα πρόταση το μισό ένα διόρθωσε την παρόρμηση,έσταξε στήθος από τις τύψεις,γκρίνιαξε ελαφρώς και οδήγησε μέχρι να χαθεί και να χαθεί στην αγκαλιά του παλαιού λαγού ποιμένα,χίλια υπερβολικά χιλιόμετρα μακριά.Το ένα μούλιασε ολόκληρο ενώ διατήρησα στο παρόν το πρώτο ενικό μέχρι την παραλία και από εκεί στην σκηνή και απ’την σκηνή κάτω από την στέγη ή όροφο που στέκομαι δηλαδή κάθομαι και ζωγραφίζω τούτο το κείμενο.